მოძულებული მეუფე

 

 

 

 

 

 

 

 

 
ზვიად გამსახურდიასა და მერაბ კოსტავას სულიერი მოძღვარი, მეუფე ქრისტეფორე წამალაიძე. დღეს–დღეობით იგი, შევარდნაძის რეჟიმის შემდეგაც კი, იდევნება საპატრიარქოს მხრიდან! 

ეს საიტი ქვეყნდება საქართველოს სამოციქულო მართლმადიდებელი ეკლესიის დღევანდელი წმ. სინოდის წევრის, ერთი მეუფის ლოცვა-კურთხევით, რომელიც დროებით თავის ვინაობას არ გაამხელს ვიდრე ბოლომდე არ აღსრულდება წინასწარმეტყველი დანიელის მიერ თქმული!

ჩვენი ლექტორის, დავით ამაშუკელის მოკლე ბიოგრაფია, რომელიც ტექნიკურ უნივერსიტეტში გვიკითხავდა ღვთისმეტყველების ლექციებს

დაიბადა სამშაბათს 20 ივლისს 1971 წელს, თბილისში. 

პაპა გარდაეცვალა 20 ივლისს 1989 წელს, სოფ. ანაგაში. 

მამა გარდაეცვალა 20 ივლისს 2000 წელს. ძვ.სტ. წმ.ელია თეზბიტელის დღეს. 

დავითის მამა, დაიბადა 19 სექტემბერს წმ. მთავარანგელოზ მიქაელის დღეს. 

დავითი მოინათლა ანაგაში 19 სექტემბერს წმ. მთავარანგელოზ მიქაელის სალოცავში, ნათლობის საიდუმლო აღასრულა მამა ათანას ჩახვაშვილმა, აწ უკვე მიტროპოლიტმა. 

1977 წელს, დავითი შეიყვანეს თბილისის #139 საშ. სკოლაში 

1986 წელს მისაღებ გამოცდებს წარმატებით აბარებს და სწავლას განაგრძობს ვ.მ.კომაროვის სახელობის გაძლიერებულ ფიზიკა-მათემატიკის საშ. სკოლა-ინტერნატში 

1988-1993 წლებში სწავლობდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში „საინჟინრო ეკონომიკისა" და „ბიზნესის უმაღლესი სკოლის" ფაკულტეტებზე. 

1992-1996 წლებში ფლობს შპს „მამონას" და „მამმონას" მსგავსად თქმულისა „რომელი ღირს იქმნას მონებად ქრისტესა, აღარა დაემონის იგი მამონას, არამედ უფროისად ეუფლოს მას". (წმ. იოანე ოქროპირი სწავლაი 9, ვერცხლისმოყვარებისათვის). 

1994-1995 წლებში ლატვიაში, ქალაქ რიგაში ეუფლება ნანოტექნოლოგიასა და პროგრამირებას 

1995 წელს წმ. თევდორე მღვდლისა და გიორგი სააკაძის მსგავსად, მოტყუებით შემოჰყვა, ჩანასახის მდგომარეობაში მყოფ პროტესტანტულ სექტას - „ქრისტეს მოწაფეები", მათი შემდგომში ნეიტრალიზაციისა და მოქცევის მიზნით, რაც ღვთის შეწევნით წარმატებით განახორციელა. 

1997 წელს ჩააბარა თბილისის სასულიერო აკადემიაში. 

1999 წლის 24 აპრილს, ამბიონიდან მამა დავით ერისთავის მოწოდების შემდეგ - „ხალხო ხმა აიმაღლეთო!", დავითი სათავეში ჩაუდგა „დედა ენის" ძეგლთან „ამერიკაში ხატების გატანის" მოწინააღმდეგეთა ჯგუფს. ღვთის წყალობით მაშინ არ განიძარცვა ჩვენი სამშობლო! 

2000 წელს ხელმძღვანელობდა, მეტროსადგურ „თავისუფლებასთან" ჯგუფს, რომელიც აგროვებდა ხელმოწერებს საქართველოს სამოციქულო მართლმადიდებელი ეკლესიის, ერთადერთ „სახელმწიფო ეკლესიად" გამოცხადებისათვის. რისთვისაც მაშინდელმა ხელისუფლებამ, დავითს, მოწამვლით მოუკლა მამა. 

2002 წელს დაამთავრა თბილისის სასულიერო აკადემია და დაიცვა სადიპლომო თემა აპოლოგეტიკაში, კერძოდ „პროტესტანტიზმის" მხილებაში. ძვ. აღთქმის სახელმწიფო გამოცდაზე შეხვდა ბილეთი წმ. ელია თეზბიტელის შესახებ. 

2002 წელს უწმინდესისა და უნეტარესის აღსაყდრებიდან 25 წლისთავს, მიუძღვნა ანტისექტანტური რიგით მეორე კრებული: 
"სულის უკვდავება" / შემდგ. დავით ამაშუკელი ; [იბეჭდება მანგლისისა და წალკის მიტროპოლიტ ანანიას ლოცვა-კურთხევით] - I-ლი გამოც. - თბ., 2002 - 32გვ. ; 20სმ. - (სერიალი ფარი და მახვილი სარწმუნოებისა ; 2) - გარეკანზე: "იეჰოვას მოწმეებისა" და სხვა სექტების მამხილებელი ტექსტები ბიბლიიდან - ეძღვნება სრ. საქ. კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II აღსაყდრების 25 წლისთავს - ბიბლიოგრ.: გვ. 32[MFN: 136974]
UDC: 27-187.3
K 268.243/3 - საერთო ფონდი
F 92.607/3 - ხელუხლებელი ფონდი 

2002-2005 წლებში კითხულობდა ლექციებს ღვთისმეტყველებაში თბილისის ტექნიკურ უნივერსიტეტში და იყო ღვთისმეტყველების კათედრის გამგის, ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორის, მეუფე ანანია ჯაფარიძის თანაშემწე. 

2003 წელს ხელმძღვანელობდა ტექნიკური უნივერსიტეტის ერთ-ერთ ფრთას, რომელმაც თბილისში პაპის ვიზიტთან დაკავშირებული უკმაყოფილება, ქუჩაში საპროტესტო მანიფესტაციით გამოხატა. 
(მასალა მოწოდებულია უცნობი ავტორის მიერ)

კაცისკვლის ტოლფასი ცოდვების შესახე, რომელიც დღეს რატომღაც(!!!) ისჯება მხოლოდ სამ თვიანი(!!!) ეკლესიური უზიარებლობით, ნაცვლად 15–30 წლიანისა.

უწმინდესნი და უნეტარესნი მამანი და მნათობ–მასწავლებელნი მართლმადიდებელი ეკლესიისა: 


წმ. ბასილი დიდი:  

 

 

 

 

 

 




წმ. გრიგოლ ნოსელი:  
 


VI მსოფლიო საეკლესიო კრება:  

 




რუის–ურბნისის ადგილობრივი საეკლესიო კრება, სოდომელთა (ლესბოსელები, ჰომიკები, ბიები, ტრანსები და სხვა ოხრობები...) შესახებ, რომელიც თვით წმ. მეფე დავით აღმაშენებელმა მოიწვია: 

სასულიერო სემინარია–აკადემიის რექტორის მეუფე ზოსიმეს (შოთა შიოშვილის) საქციელი, რომელზეც აი უკვე ოცი წელიწადია რაც დუმს საპატრიარქო!

სასულიერო სემინარია–აკადემიის რექტორის მეუფე ზოსიმეს (შოთა შიოშვილის) საქციელი, რომელზეც აი უკვე ოცი წელიწადია რაც დუმს საპატრიარქო!

მეუფე ზოსიმეს მიერ სულიერად განადგურებული, სემინარიის ერთი სტუდენტის თავზარდამცემი

 

დაუჯდომელი მიცვალებულთა სულთა შეწევნისათვის

სახელითა მამისაჲთა და ძისათა და სულისა წმიდისაჲთა. ამინ.

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაჲთა და ყოველთა წმიდათაჲთა, შეგჳწყალენ. ჩვენ. ამინ.

დიდებაჲ შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაჲ შენდა.

მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო, რომელი ყოველან ხარ და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა; საუნჯეო კეთილთაო, მომნიჭებელო ცხორებისაო, მოვედ და დაემკჳდრე ჩუენ შორის, და წმიდამყვენ ჩვენ ყოვლისაგან ბიწისა, და აცხოვნენ, სახიერო, სულნი ჩვენნი.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდავო, შეგჳწყალენ ჩვენ (3-ჯერ და მცირე მეტანია 3-ჯერ).

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგჳწყალენ ჩვენ; უფალო, გჳხსენ და გჳლხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგჳნდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი, სახელისა შენისათჳს.

უფალო, შეგჳწყალენ (3-ჯერ).

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე . ამინ.

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაჲ შენი, იყავ ნებაჲ შენი, ვითარცა ცათა შინა , ეგრეცა ქვეყანასა ზედა. პური ჩვენი არსობისაჲ მომეც ჩვენ დღეს და მომიტევენ ჩვენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა, და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიჴსენ ჩუენ ბოროტისაგან. ამინ.

უფალო, შეგჳწყალენ (12-ჯერ).

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

მოვედით, თაყვანის-ვცეთ და შეუვრდეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა (მეტანია).
მოვედით, თაყვანის-ვცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა (მეტანია).
მოვედით, თაყვანის-ვცეთ და შეუვრდეთ თჳთ ქრისტესა, მეუფესა და ღმერთსა ჩუენსა (მეტანია).

50-ე ფსალმუნი

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აჴოცე უსჯულოებაჲ ჩემი. უფროჲს განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე. რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაჲ ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაჲთა განჰმართლდე სიტყუათაგან შენთა, და სძლო შჯასა შენსა. რამეთუ ესერა უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა ჭეშმარიტებაჲ შეიყვარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროჲს თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაჲ და სიხარული, და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარემიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აჴოცენ. გული წმიდაჲ დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაჲ და სულითა მთავრობისაჲთა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიჴსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაჲ ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუნე, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკუეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცამეწირა; არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლ ღმრთისა არს სული შემუსვრილი, გული შემუსვრილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაჲ, შესაწირავი და ყოვლადდასაწველი; მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

კონდაკი 1

მიუწთომელითა განგებულებითა შენითა, სამარადისოჲსა საშუებელისათჳს სოფლისა განმამზადებელო, რომელმან სიღრმითა განგებულებათა შენთაჲთა უწყი კაცად-კაცადისა საზღვარი და წესი და განგებაჲ ცხორებისა მათისაჲ, შენ, უფალო, მიუტევენ საუკუნითგან გარდაცვალებულთა ყოველნივე შეცოდებანი მათნი, დააწესენ იგინი სიხარულსა და ნათელსა მართალთასა, წიაღთა მამისათა მიიქუ შენდა მოლტოლვილნი და შეისმინე ჩუენი, რომელნი აღვასრულებთ ჴსენებასა მათსა და ვგალობთ:

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

იკოსი 1

რაჟამს მოავლინე, უფალო, ქუეყნად მხოლოდშობილი ძე შენი, რომელმან იჴსნა წარწყმედისაგან ადამ დანთქმული და მისთანა პირველმოწყუედილნი კაცნი, გამოგვიბრწყინვე ჩუენ ჯუარითა და აღდგომითა მისითა ცხორებაჲ უოხჭნოჲ, ვინაჲცა მსასოებელნი შენთა მათ წყალობათა უფსკრულთანი, მოლოდებითა უხრწნელისა მის შენისა სასუფეველისა, ვითხოვთ მონიჭებასა მისსა მიცვალებულთათჳს და გევედრებით: მიჰმადლე სიხარული სულთა მიცვალებულთასა, რომელთა იტანჯნეს საწუთოსა ამას შინა ჭირთა და სალმობათაგან, ღირს-ყვენ იგინი დაცხრომად სულთქუმათა და მწუხარებათა მათთასა, შეივედრე, უფალო, იგინი წიაღთა შინა შენთა, ვითარცა შეივედრებს დედაჲ შვილთა თჳსთა და არქუ მათ: „მოგეტევნეს თქვენ შეცოდებანი თქუენნი“. მიიხუნე იგინი, უფალო, ნეტარსა და მყუდროსა ნავთსაყუდელსა შენსა, რაჲთა მარადის იხარებდენ საღმრთოჲთა მით დიდებითა შენითა.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 2

ელვარებითა უზესთაეს განბრძნობილსა ღირსსა მაკარის ჴმობდა თავისა ქალაჲ წარმართისაჲ: „ოდეს ჰყოფთ ლოცვასა, ჯოჯოხეთს შინა ტანჯულნიცა წარმართნი, ნუგეშინისცემულ იქმნებიან“. ჵ საკჳრველო ძალო ლოცვათა ქრისტეანეთაო, რომელთა მიერ ქუესკნელისანიცა წუთღა ლხინებულ იქმნებიან, რაჟამს ყოვლისა ქუეყანისათჳს ვღაღადებთ: ალილუია.

იკოსი 2

თქუა ოდესმე ღირსმან მამამან ისაკ ასურმან: „გული აღვსილი კეთილმოწლეობითა კაცთათჳს, პირუტყვთათჳს და ყოველთა დაბადებულთათჳს ყოველსა ჟამსა ცრემლოჲსა და ლოცვითა ღაღადებს, რაჲთა დაცულ იქმნენ და განიწმიდნენ“. ეგრეთვე ჩუენცა ყოველნი, საუკუნითგან გარდაცვალებულთათჳს კადნიერებით ვჴმობთ უფლისა მიმართ: მოგუმადლე, უფალო, მგზნებარე იგი ნიჭი ლოცვისაჲ მიცვალებულთა მათთჳს, მოიხსენე, უფალო, ყოველნი, რომელთა გუამცნეს ჩვენ უღირსთა, მოჴსენებაჲ მათი ლოცვათა შინა ჩუენთა; მიუტევენ მათ მათგანვე დავიწყებული იგი ცოდვანი მათნი; მოიხსენე, უფალო, თჳნიერ ლოცვისა დაფლულნი, მიიხუენ იგი სამკჳდრებელსა შინა შენსა მოულოდებელისა ჭირისა ანუ თუ საწუთოჲსა სიხარულისა მიერ სიკუდილითა მით მეყსეულითა გარდაცვალებულნი.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 3

ბრალეულ ვართ ჭირისათჳს სოფლისა, ვითარცა მრავალცოდვილნი, რამეთუ ცოდვასა შინა დაცემითა განიბძარა ნეტარებაჲ და შუენიერებაჲ ღმრთისა მიერ შექმნულთაჲ. ჵ, რომელი-ეგე უდიდეს ხარ შორის ყოველთა მათ უბრალო ტანჯულთასა, ქრისტე ღმერთო ჩუენო, რომელსა მხოლოსა ძალგიძს მიტევებაჲ ცოდვათაჲ, აწცა მიუტევენ მართლმადიდებლობით აღსრულებულთა მათ კაცთა ყოველნი ცოდვანი მათ მიერ ქმნულნი და მოანიჭე ქუეყანასა ამას პირველქმნულნი განგებულებაჲ შენი კეთილი, რაჲთა ყოველნი ერთობით ღაღადებდენ: ალილუია.

იკოსი 3

ნათელო მხიარულო, გამომსყიდველო ყოვლისა სოფლისაო, აჰა, ესერა გუესმის ჯუარისაგან ღაღადებაჲ შენი, აღვლენილი მტერთა შენთათჳს: „მამაო, მიუტევე მათ“. მიმხედველნი შენისა მიმტევებლობისანი კადნიერებით ვევედრებით მამასა ჩუენსა ზეცათასა გონიერყოფისათჳს მტერთა შენთასა და ვჴმობთ შენდამი: მოგჳტევენ, უფალო, ჩუენცა, რომელთა სისხლი უბრალოჲ ვღვარეთ და ამის მიერ გზაჲ საწუთოჲსა ამის ცხორებისა ჩუენისაჲ აღვავსეთ მწუხარებითა, ხოლო კეთილდღეობაჲ ჩუენი მოყუასთა ჩუენთა ზედა ვაშენეთ. ნუ დასჯი, მეუფეო, მდევნელთა ჩუენთა, რომელნი ბოროტად ცილსა გუწამებენ ჩუენ, და მიაგე მათ მოწყალებითა შენითა, რომელთა მოგაგეს შენ კიცხევაჲ და შეურაცხისყოფაჲ უმეცრებითა თჳსითა. აჰა, ესერა ლოცვაჲ ესე წმიდაჲ, გონიერყოფისათჳს მათისა აღვლენილი, იყოს წარმართებულ საიდუმლოჲთა ამით წინადაგებისაჲთა.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 4

აცხოვნენ, უფალო, ყოველნი მართლმადიდებელნი - ტანჯვითა აღსრულებულნი, მოკლულნი, ცოცხლებით დაფლულნი, ყოველნი, რომელნი დაჰფარნა წყალმან და დასცნა ბრძოლამან, და ძრვამან, და სრვამან, და სიყმილმან, ცეცხლმან შემწუველმან, რომელნი მჴეცთაგან და ქუეწარმავალთა და მფრინველთა მიერ იქმნეს განლეულნი და რომელნი ყინელითა დაიზრნენ, და ყოველნი მაღლით ქუეშთამოვარდნითა აღესრულნენ, დააწესენ, უფალო, სულნი მათნი საუკუნოსა მას სახარულევანსა ადგილსა შენსა, რაჲთა გაკურთხევდენ შენ, მრავალმოწყალესა ღმერთსა ჩუენსა, და ღაღადებდენ: ალილუია.

იკოსი 4

ყოველთა, სიჭაბუკესა შინა საფლავსა შთანთქმულთა, რომელნი საწუთოჲსა ამის ეკლითა მოწყლულ იქმნენ, უხუებითა მოწყალებისა შენისაჲთა მიაგენ მათ უფსკრული სიყუარულისა შენისაჲ, უფალო, და მიჰმადლენ მისაგებელი შენი ყოველთა, რომელნი სამძიმოჲსა მის დაშრომისაგან გარდაიცვალნენ, საშუებელსა სამოთხისასა დააწესენ იგინი - ყრმანი და ქალწულნი, და ღირს-ყვენ იგინი ძისა შენისა სერობისა მხიარულებასა. ნუგეშინისმცემელ-ექმენ, უფალო, მშობელთა, რომელნიცა იურვიან გარდაცვალებულთა მათ შვილთა მათთაჳს, განუსუენენ სულთა მათ უმემკჳდროდ აღსრულებულთასა, რომელთათჳს არავინ არს, ვინმცა ვინ ლოცვაჲ აღავლინა შენდამი, სოფლისა შემოქმედისა. ამისთჳსცა გევედრებით, ბრწყინვალებითა მით მრავალმოწყალებისა შენისაჲთა განაქარვენ ცოდვანი მათნი.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 5

ნიშად უოხჭნოდ გულისჴმისყოფისა და სინანულისა მოცემულ არს ჩუენდა სიკუდილი, უფალო. მრისხანებითა ელვარებისა მისისაჲთა ამაოებაჲ საწუთოჲსა ამის შიშუელ-იქმნების, რაჟამს დასცხრებიან ჴორციელნი ვნებანი და ტანჯვანი ჩუენნი, რაჟამს მდაბალ-იქმნების გონებაჲ ურჩი, და რაჟამს კაცად-კაცადნი, ცოდვითა დანთქმულნი და უსასო ქმნილნი, სარეცელსა ზედა სიკუდილისასა აღუარებენ საუკუნოსა მას არსებასა შენსა და შენისა მოწყალებისა მიმართ ღაღადებენ: ალილუია.

იკოსი 5

მამაო ყოვლისა ნუგეშინისცემისაო, მზითა განმაბრწყინვებელო, ნაყოფითა დამატკბობელო და განმამხიარულებელო ჩუენო შუენიერებითა სოფლისაჲთა, გურწამს, რამეთუ მოწყალებაჲ შენი, რომლითა ჩუენ ცოდვილთა მარადღე გუწყალობ, არასადა დაილევის მერმისაცა შინა ცხორებასა ჩუენსა, ხოლო შევწუხენით მათთჳს, რომელნი უშჯულოებითა და მძჳნვარებითა აგინებენ სიწმიდეთა შენთა. ჰყავ, უფალო, მათ ზედაცა ნებაჲ შენი გონიერმყოფელი და სინანულად მიმყვანებელი, და გევედრებით, უფალო, დააცხრვე ალი ცოდვათა მათთა უფსკრულსა შინა წყალობისა შენისასა.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 6

საშინელ არს სიბნელე სულისა, ღმრთისაგან განშორებულისა, სჳნდისისა ქენჯნაჲ, კბილთა ღრჭენაჲ, ცეცხლი დაუშრეტელი და მატლი დაუძინებელი. ვძრწი ეგევითარისა მისაგებელისათჳს, და ვითარცა თავისა თჳსისათჳს, გევედრები მათთჳს, უფალო, რაჲთა ცუარად მაგრილობელად ექმნეს მათ გალობაჲ ჩუენი: ალილუია.

იკოსი 6

მსხდომარეთა მათ ბნელსა შინა გამოუბრწყინდა ნათელი შენი, ქრისტე ღმეთო ჩუენო, - მსხდომარეთა ჯოჯოხეთსა შინა და აჩრდილთა ქუეშე სიკუდილისათა - რამეთუ შთაჰჴედ რაჲ ჯოჯოხეთად, აღმომყვანებელ ექმენ ყოველთა მუნ მყოფთა სულთა მართალთასა, რომელთაცა არა უვარ-გყვეს შენ. აწცა მოხედენ სულთა ამათ მართლმადიდებლობით აღსრულებულთასა, და ეყავნ მათ სიყუარული შენი არა ცეცხლად შემწუველად, არამედ საგრილად სამოთხისა.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 7

შეეწიენ, უფალო, მარჯუენითა შენითა მათ, რომელნი ჰზრუნვენ გარდაცვალებულთა მონათა და მჴევალთა შენთათჳს და მიეც მათ წადიერებაჲ ლოცვისა, რაჲთა მოიჴსენებდენ სულთა მიცვალებულთა მონათა და მჴევალთა შენთასა, იქმოდენ საქმეთა კეთილთა და იღუწიდენ მათთჳს ღაღადებით: ალილუია.

იკოსი 7

კათოლიკე ეკლესიაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი მარადღე დაუცხრომელად აღავლენს სოფელსა ამას შინა ლოცვასა სულთათჳს მიცვალებულთასა, რამეთუ ვინაჲთგან სისხლითა მით საუფლოჲთა განიწმიდნეს ცოდვანი სოფლისანი, სიკუდილისაგან ცხორებად და ქუეყანისაგან ზეცად, წინაშე ღმრთისა საკურთხეველისა აღწევნასა სასოებენ სულნი მართლმადიდებლობით გარდაცვალებულთანი. შეიწყალენ იგინი, უფალო, მეოხებითა ღმრთისმშობელისაჲთა და ყოველთა წმიდათა შენთაჲთა, რომელნი დღითი-დღე დაუცხრომელად ღაღადებენ შენდამი. მიითუალენ, უფალო, ვედრებანი და მოწყალებანი ჩუენნი მათთჳს აღვლენილნი, ვითარცა მოჴსენებაჲ მათ მიერთა ქმნულთა ღმრთისსათნოთა საქმეთანი.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 8

საწუთოჲ ესე სოფელი საფლავი არს ზოგადი. აჰა, ესერა ყოვლით კერძო არს ფერფლი და ნაცარი მამათა და ძმათა ჩუენთა, ქრისტე ღმერთო ჩუენო, შენ მხოლოო კაცთმოყუარეო, მიუტევენ საუკუნითგან გარდაცვალებულთა მათ მართლმადიდებელთა მონათა და მჴევალთა შენთა შეცოდებანი მათნი, რაჲთა ერთობით გიღაღადებდენ: ალილუია.

იკოსი 8

მოვალს დღჱ, ვითარცა ღუმელი მჴურვალე ყოვლისშემწუველი, დღჱ იგი უკუანაჲსკნელი დიდებულისა მის და საშინელისა სამსჯავროჲსა, სადა განცხადენ კაცად-კაცადთა საიდუმლონი და განეხუნენ წიგნნი სჳნდისისანი: „დაეგენით ღმერთსა - ღაღადებს მოციქული პავლე, -დაეგენით, ვიდრე მოვალს დღჱ იგი საშინელისა სამსჯავროჲსაჲ“. განგუაძლიერენ, ღმერთო, რაჲთა ცრემლთა მიერ ჩუენ ცოცხალთაჲთა შემწე ვექმნნეთ სულთა მართლმადიდებლობით აღსრულებულთა და ექმნას მათ ჟამსა უკუანაჲსკნელისა სამსჯავროჲსა ანგელოზისა მის საყჳრისა ჴმაჲ კეთილმაუწყებელად ცხოვნებისა და ღირს-ჰყვენ იგინი სახარულევანსა შეწყალებასა შენსა, დიდებითა გჳრგჳნოსან-ჰყვენ, უფალო, მართლმადიდებლობით აღსრულებულნი და დაჰფარენ სახიერებითა შენითაშეცოდებანი უძლურებათა მათთანი. უფალო, მცნობელო ყოველთაო, რომელნი სახელითა შენითა გხადოდიან შენ, მოიჴსენენ მონაზონნი შენნი, მოძღუარნი კურთხეულნი და სამწყოსნი მათნი, რომელნი მოიცვალნეს შენდა.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 9

ლოცვა ყავთ ჟამსა ამას მსწრაფლწარმავალსა, ყოველსა წუთსა, ყოველსა წამსა, რომელიცა მიგვაახლებს საუკუნოსა, რამეთუ ახალი სალმობაჲ ყოველი და ახალი მჴცე გუაუწყებს განჴრწნადობასა ჴორცთა ჩუენთასა და აღგუძრავს ჩუენ ძიებად საუკუნოსა მის სასუფეველისა, სადა იგი არა არს ჭირი, მწუხარებაჲ, არა ურვაჲ, არცა სულთქმაჲ, არამედ სახარულევანი გალობაჲ ესრეთ: ალილუია.

იკოსი 9

ვითარცა ხესა ჟამითი-ჟამად დასცჳვენ ფოთოლნი თჳსნი, ეგრეთვე დღენიცა ცხორებისა ჩუენისანი ჟამთა წარჴდომითა მოკლებასა შინა არიან, რაჟამს დაჭნების განცხრომაჲ სიჭაბუკისა, დაშრტების ლამპარი იგი სიხარულისა და მოიწევის მარტოდმყოფობაჲ სიბერისა, რამეთუ ნათესავნი და მეგობარნი მიიცვალებიან. სადა იყოფვით ყრმანო მედღესასწაულენო?! უტყუ არიან საფლავნი მათნი, ხოლო სულნი მათნი მარჯუენესა შინა შენსა ჰგიენ. გულისჴმა-ვყოთ მოლოდებასა მათსა უნივთოსა მას სამკჳდრებელსა. უფალო, რომელი-ეგე ხარ მზე უნათლესი, განატფენ და განანათლენ სულნი მართლმადიდებლობით აღსრულებულთანი და ღირს-გუყვენ ჩუენ სახარულევანსა შეკრებასა ჩუენსა ცათა შინა, რაჲთა ერთობით გადიდებდეთ შენ. მიჰმადლე მათ ჩჩჳლობისა სიწმიდესა და ჭაბუკობისა უზრუნველობასა კუალად გებაჲ და ეყავნ მათ დღესასწაული იგი პასექისაჲ ცხორებად საუკუნოდ.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 10

დადინებულ არიან ცრემლნი ჩუენნი საფლავსა ზედა ნათესავთა ჩუენთასა; სასოებითა გევედრებით და იმედნეულად გიღაღადებთ: გუამცენ ჩუენ, უფალო, მიტევებისათჳს ცოდვათა მათთასა და განუცხადე სულთა ჩუენთა, საიდუმლოჲთა მით გამოცხადებითა შენითა, ესე ყოველი, რაჲთა გიღაღადებდეთ: ალილუია.

იკოსი 10

რაჟამს გულისჴმა-ვყოფ წარსულსა მას გზასა ცხორებისა ჩუენისასა, მივხედავ კაცად-კაცადთა სიმრავლესა საუკუნითგან დღესამომდე გარდაცვალებულთასა და ღმრთისსათნოთა მათ საქმეთა მათთა და გიღაღადებ: ღირს-ყვენ, უფალო, ცათა შინა დიდებასა შენსა მშობელნი და მახლობელნი ჩემნი, რომელნიცა მღჳძარე არიან ყრმობისა ჩემისა სასთუნალსა ზედა, მზრდელნი და გამომზრდელნი ჩემნი. განადიდენ, უფალო, წინაშე წმიდათა ანგელოზთა ყოველნი, რომელთაცა მახარეს მე სიტყუაჲ, სიკეთე და სიმართლე მაცხოვარებისა და წმიდითა მით ცხორებითა თჳსითა განმსწავლეს მე. დაატკბე, უფალო, ცხორებაჲ მათი, ვინაჲცა ვითარცა მანანაჲ ზეცათა, ესრეთ მომევლინე იგი სალმობათა შინა ჩემთა, ყოველთა კეთილისმყოფელთა და სათნომყოფელთა მიაგე, უფალო, და აცხოვნენ იგინი.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 11

სადა არს სიკუდილო საწერტელი შენი, სადა არს წყუდიადი და საშინელებაჲ შენი წინანდელი? ამიერითგან სასურველ ხარ შენ მართალთათჳს, ვითარცა განუყოფელად ღმრთისა შემაერთებელი. ჵ სიმშჳდეო დიდო საიდუმლოჲსა შაბათისაო, რამეთუ „სურვიელ ვართ, რაჲთა მოვკუდეთ და ქრისტეს თანა ვიყოფვოდეთ“ -სიტყჳსაებრ მოციქულისა; ამისთჳს ჩუენცა, რომელნი ვხედავთ სიკუდილსა, ვითარცა გზასა მას, მიმყუანებელსა საუკუნოდ, ღაღად-ვჰყოთ: ალილუია.

იკოსი 11

აღდგენ მკუდარნი და მყოფნი საფლავთა შინა და იხარებდენ მართალნი, რამეთუ აღდგენ იგინი უჴრწნელნი, ნათლად განდიდებულნი. ჵ განჴმელნო ძუალნო, ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ: „აჰა, მე მოვიყუანო თქუენ ზედა სული ცხორებისა და მივსცე თქუენ ზედა ტყავი და მივსცე სული ჩემი თქუენ ზედა და განცოცხლდეთ და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი“.

აღდგენ ძუელთა მათ ჟამთაგან ძისა მიერ ღმრთისა სყიდულნი და სიკუდილითა მისითა განჴსნილნი, რომელთა გამოუბრწყინდა ნათელი იგი აღდგომისა; აწცა განახუენ მათთჳს, უფალო, უფსკრულნი შენისა სისრულისანი, რომელნი-ეგე ჰნათობდი მათთჳს სინათლითა მზისა და მთოვარისაჲთა, რაჲთა იხილონ მათ ნათელი იგი დაუღამებელი შენისა ღმრთეებისა.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 12

ვერ დაიმკჳდროს სასუფეველი ღმრთისა ჴრწნადმან ამან ჴორცმან და სისხლმან ჩუენმან. ამისთჳსცა ვიდრეღა ვიყოფვით ჴორცთა შინა, განშორებულ ვართ სასუფეველისაგან ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისაჲსა, და დაღაცათუ მოვკუდებით, განვცოცხლდებით, უკუეთუ ღირს-ვიყოთ საუკუნოჲსა მის ცხორებისათჳს, რამეთუ ჯერ არს შემოსად უჴრწნელებაჲ ჴრწნადისა მის წილ ჴორცთა ჩუენთაჲსა და მოკუდავისა მის წილ შემოსად უკუდავებაჲ, რაჲთა ვგალობდეთ ცხორებასა მას შინა დაუღამებელისა ნათლისასა: ალილუია.

იკოსი 12

მოველით მიგებებასა უფლისა მიმართ, მოველით აღდგომისა ნათელსა ცისკროვანსა, მოველით აღდგომასა საფლავთაგან ნათესავთა და მახლობელთა ჩუენთასა, ვსასოებთ განცხოველებასა მათსა უკეთილკრძალულესსა შუენიერებასა შინა; მოწევნადსა ცვალებასა ყოვლისა დაბადებულისასა წინავდღესასწაულობთ და შემოქმედისა ჩუენისადმი ვღაღადებთ: უფალო, რომელმან სახიერებითა შენითა დაჰბადე ყოველი, და აჰა, ესერა კეთილ-იყო ფრიად, რომელი-ეგე ხარ ჩუენ, დანთქმულთა უფსკრულსა ცოდვისასა, განწმედილი და აღმადგინებელი. მიეც სუფევაჲ სულთა მართლმადიდებლობით აღსრულებულთასა ახალსა შინა ცხორებასა, ცათა შინა განაბრწყინვენ იგინი, ვითარცა მნათობნი, კრავად საღმრთოდ ექმენ მათ შენდა დღედ დაუღამებალად; მოგუმადლენ ჩუენცა, უფალო, რაჲთა შევერთნეთ დაუსრულებელსა მას სიხარულსა მათსა და მათ თანა ვდღესასწაულობდეთ პასექსა უჴრწნელებისასა.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 13

ჵ მამაო დაუსაბამოო და ყოვლადმოწყალეო, რომელსა გენება რაჲ ცხორებაჲ ყოველთა კაცთა წარწყმედულთა, მოუვლინე მათ ძე შენი და მიჰფინე მათ ზედა სული შენი ცხოველსმყოფელი, შეიწყალენ, მიუტევენ და აცხოვნენ ნათესავნი და მახლობელნი ჩუენნი და ყოველნი საუკუნითგან გარდაცვალებულნი და მოიხილე ჩუენ ცოდვილთა ზედა, რაჲთა შენ, მაცხოვარსა ღმერთსა ჩუენსა, მათ თანა გიღაღადებდეთ ძლევისა გალობასა: ალილუია.

(ეს კონდაკი 3-ჯერ)

 

იკოსი 1

რაჟამს მოავლინე, უფალო, ქუეყნად მხოლოდშობილი ძე შენი, რომელმან იჴსნა წარწყმედისაგან ადამ დანთქმული და მისთანა პირველმოწყუედილნი კაცნი, გამოგვიბრწყინვე ჩუენ ჯუარითა და აღდგომითა მისითა ცხორებაჲ უოხჭნოჲ, ვინაჲცა მსასოებელნი შენთა მათ წყალობათა უფსკრულთანი, მოლოდებითა უხრწნელისა მის შენისა სასუფეველისა, ვითხოვთ მონიჭებასა მისსა მიცვალებულთათჳს და გევედრებით: მიჰმადლე სიხარული სულთა მიცვალებულთასა, რომელთა იტანჯნეს საწუთოსა ამას შინა ჭირთა და სალმობათაგან, ღირს-ყვენ იგინი დაცხრომად სულთქუმათა და მწუხარებათა მათთასა, შეივედრე, უფალო, იგინი წიაღთა შინა შენთა, ვითარცა შეივედრებს დედაჲ შვილთა თჳსთა და არქუ მათ: „მოგეტევნეს თქუენ შეცოდებანი თქუენნი“. მიიხუნე იგინი, უფალო, ნეტარსა და მყუდროსა ნავთსაყუდელსა შენსა, რაჲთა მარადის იხარებდენ საღმრთოჲთა მით დიდებითა შენითა.

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

კონდაკი 1

მიუწთომელითა განგებულებითა შენითა, სამარადისოჲსა საშუებელისათჳს სოფლისა განმამზადებელო, რომელმან სიღრმითა განგებულებათა შენთაჲთა უწყი კაცად-კაცადისა საზღვარი და წესი და განგებაჲ ცხორებისა მათისაჲ, შენ, უფალო, მიუტევენ საუკუნითგან გარდაცვალებულთა ყოველნივე შეცოდებანი მათნი, დააწესენ იგინი სიხარულსა და ნათელსა მართალთასა, წიაღთა მამისათა მიიქუ შენდა მოლტოლვილნი და შეისმინე ჩუენი, რომელნი აღვასრულებთ ჴსენებასა მათსა და ვგალობთ:

უფალო, სიყუარულო გამოუთქუმელო, მოიჴსენენ გარდაცვალებულნი მონანი და მჴევალნი შენნი.

სავედრებელი ლოცვა

ღმერთო სულთაო და ყოველთა ჴორციელთაო, რომელმან ჩუენთჳს ჯვარცმაჲ და სიკუდილი დაითმინე, რომელმან წარმოსტყუენე ჯოჯოხეთისა იგი ძალი და შენ თანა აღადგინე პირველმომწყდარნი კაცნი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, რომელი ცხოველთა და მკუდართა ზედა ჰჴელმწიფებ და რომელმან სიბრძნით ჰქმენ ყოველივე, რომელმან მოგვივლინენ ჩუენ წინაჲსწარმეტყუელნი, რაჲთა გუაუწყონ მოსვლაჲ შენი, რომლისა დიდებაჲ ჰქადაგეს მოციქულთა, ხოლო სხუათა განანათლნეს წარმართნი ნათლისღებითა, და მოწამეთა შენთა მიიღეს გჳრგჳნი წამებისაჲ და შენდამი ვედრებასა შესწირვენ და ჩუენცა ვჴმობთ მათ თანა:

განუსვენე, ღმერთო, სულთა მონათა და მჴევალთა შენთასა, რომელნიცა სარწმუნოებით მოიცვალნეს შენდა, განუსვენე მათ საყოფელსა ცხოველთასა, სადა არა არს ჭირი, მწუხარებაჲ და სულთქუმაჲ, განსწმიდე ვითარცა კაცთმოყვარემან და იჴსენ საუკუნოსა სასჯელისაგან მამანი და მამის მამანი, პაპანი და პაპის პაპანი და პირველშობილთაგან უკუანაჲსკნელამდე, მოწესენი, ერისკაცნი, ჭაბუკნი და ქალწულნი, ქუაბთა და უდაბნოთა აღსრულებულნი, რომელთა შეისუენეს სალმობათა მიერ და გარეშე სალმობისა, სიხარულისა მიერ და წუხილისა, განუსვენე, ქრისტე მაცხოვარ, წყალობით, რომელნი გესვიდეს შენ და რომელნი წარიტაცნეს მჴეცთა და პირუტყუთა მიერ და რომელნი მოსრნა ყინელმან, სეტყუამან, თოვლმან და წვიმათა, და ღუართა, და ნაფშუენმან, და დაფარნა ქუეყანამან; აჴოცენ, მეუფეო, თანანადებნი ყოველთა ტომთა და ნათესავთანი ყოველსა ჰასაკსა შინა შენდა შეცოდებულთანი, აჴოცენ, მაცხოვარ, და ღირს-ჰყვენ დაუსჯელად წარდგომად წინაშე საყდართა შენთა.

რაჟამს განიკითხვიდე ყოველთა, წინაშე პირსა შენსა მდგომარეთა შიშუელთა; რაჟამს უკუანაჲსკნელითა მით საყჳრითა ანგელოზთა შენთა დაჰსცენ საყჳრსა აღდგომად ცხორებისად ყოველთა მორწმუნეთა; საშინელსა მეორედ მოსვლასა შენსა მარჯუენეთა მათ თანა დაადგინენ, მჴსნელო, რომელთა-იგი გმონებს სოფელსა ამას შინა მართლმადიდებლობით და მოიცვალნეს შენდა წადიერებით, სიტყჳსგებაჲ სათნოჲ და კეთილი მიჰმადლე მათ.

ღირს-ჰყვენ ყოველნი, ხატად შენდა შექმნილნი, უფალო, აღმასრულებელნი ცხოველსმყოფელთა შენთა მცნებათანი სასუფეველსა შენსა, მეოხებითა ყოვლადუხრწნელისა დედისა შენისაჲთა და ყოველთა წმიდათა შენთაჲთა. ამინ.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაჲთა გადიდებდეთ შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლადუბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაფიმთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყჳსა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებდეთ.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მოიხსენე, უფალო, სული გარდაცვალებულთა მონათა შენთა

მიცვალებულთა მოხსენების სარგებლობაზე

კუნძულ კვიპროსზე მცხოვრები ერთი ახალგაზრდა დაატყვევეს, სპარსეთში წაიყვანეს და იქ ციხეში ჩასვეს. ყმაწვილის მშობლებმა არ იცოდნენ, თუ სად იყო მათი შვილი, ბოლოს კი ვინმე კაცისაგან შეიტყვეს, რომ იგი გარდაიცვალა და მწუხარებით აღვსილებმა დაიწყეს მისი სულის მოხსენიება შობას, აღდგომასა და სულიწმიდის მოფენის დღეს. გავიდა ოთხი წელი. ამასობაში ყმაწვილმა ციხიდან გაქცევა მოახერხა და კვლავ თავის მშობლიურ კუნძულს დაუბრუნდა. უზომოდ გახარებული და აღტაცებაში მოსული დედ-მამა გადაეხვივნენ შვილს. უზომო იყო სიხარულით გამოწვეული მათი ცრემლები. როდესაც მღელვარება მცირედ ჩაცხრა, მშობლებმა უთხრეს შვილს: - „ჩვენ შევიტყვეთ, საყვარელო შვილო, რომ ვითომ შენ მოკვდი და ღმერთს შენი სულის განსვენებაზე ვევედრებოდით“.

- რომელ თვეში და რომელ დღეს მიხსენიებდით? - იკითხა ყმაწვილმა, და როდესაც დედ-მამისაგან მისი სულის მოხსენიების დრო შეიტყო, გაკვირვებით წამოიძახა: „ჰოი, საყვარელნო მშობელნო! ამის გამო რამდენი სიკეთე მომაგეთ მე... ყოველ ამ დღეებში მოდიოდა ჩემთან კაცი, შემხსნიდა ბორკილებს და გამომიშვებდა ხოლმე საპყრობილედან, ეს კი ისე ხდებოდა, რომ მას ჩემს მეტი ვერავინ ხედავდა, ხოლო მეორე დღეს კი მე ისევ საპყრობილესა და ბორკილებში აღმოვჩნდებოდი“.

ქრისტიანენო! ევედრეთ ღმერთს გარდაცვალებულთა თქვენთა ნათესავთათვის, ევედრეთ ყოველ გარდაცვალებულთა ქრისტიანეთათვის, რადგანაც ამის გამო სული უდიდეს ნუგეშინისცემას მიიღებს.

 

დაგვიტოვეთ მღვდელი

ერთი მღვდელი ლიტურგიაზე განსაკუთრებული გულმოდგინებით მოიხსენიებდა გარდაცვლილებს. თუკი ვინმე ერთხელ მაინც მიაწვდიდა მოსახსენიებელს, მიცვალებულთა სახელებს ჩუმად ჩაიწერდა თავის აღაპში და ყოველ წირვაზე იხსენიებდა. ამიტომ ლიტურგია ყოველთვის დიდხანს გრძელდებოდა და მრევლი ხშირად ჩიოდა კიდეც ამის გამო. მაგრამ მღვდელს სხვანაირად არ შეეძლო...

და აი, ერთხელ ისეთ ცდომილებაში ჩავარდა, რომ განკვეთაც კი ემუქრებოდა. საქმე მიტროპოლიტ ფილარეტს გადაეცა. როდესაც უწმიდესს რეზოლუციაზე ხელი უნდა მოეწერა, თითებში საშინელი სიმძიმე იგრძნო, წერა ვეღარ შეძლო და საქმე მეორე დღისთვის გადადო.

ღამით კი საოცარი სიზმარი ნახა: სარკმლის წინ უამრავ სხვადასხვა ასაკისა თუ წოდების ადამიანს მოეყარა თავი. მიტროპოლიტს ევედრებოდნენ:

- ჩვენ, განსვენებულთა სულები, თხოვნით მოგევლინეთ: ნუ გაგვწირავთ ტანჯვისათვის, ნუ განკვეთთ მღვდელს, დაგვიტოვეთ ჩვენი სულების საოხად!..

ხილულით შეძრწუნებულმა მიტროპოლიტმა სასწრაფოდ დაიბარა მღვდელი. როცა საუბრისას მიცვალებულთა მოხსენიების მისეული წესის შესახებ შეიტყო, სხვა ტაძარში გადაყვანა აკმარა, მანამდე კი უცნაურ შუამდგომლობაზე უამბო.

* * *

ერთმა მორწმუნემ ნაირ-ნაირი კერძი მიიტანა ტაძარში, მამა გაბრიელს (ურგებაძეს) პანაშვიდის გადახდა სთხოვა მიცვალებულისთვის და მოსახსენიებელი მიაწოდა, სადაც წმინდანთა მშობლების სახელები იყო ჩამოწერილი. მამა გაბრიელმა გადაიხადა პანაშვიდი, მოიხსენია მიცვალებულნი, თუმცა კი არ იცოდა, ვის იხსენიებდა. მეორე დღეს მამა გაბრიელმა უთხრა ამ მორწმუნეს: ეს რა მიყავი, ვისი სახელები მომახსენიებინე, წუხელ წმინდანები მეცხადებოდნენ და მშობელთა მოხსენიებისთვის მადლობას მიხდიდნენო.

* * *

მამა ექვთიმე ბერძენი (ათონელი, +1866) ამბობდა: თუ ვინმეს გარდაცვალებას გაიგებ, სადაც არ უნდა იყო, რასაც არ უნდა აკეთებდე, დაუტევე ყველაფერი და ილოცე გარდაცვლილისთვის, თუნდაც შენ თვითონ გჭირდებოდეს სხვების ლოცვა, თუნდაც საბერო კანონი გქონდეს აღსასრულებელი, ამ დროისთვის ყოველი საქმე დაივიწყე და ილოცე შესვენებულთათვის.

* * *

წმინდა ათანასია იღუმენიამ (მისი ხსენება 12 აპრილსაა) გარდაცვალების წინ თავისი მონასტრის დედებს ანდერძად დაუბარა, როცა მოვკვდები, ორმოც დღემდე გლახაკებისთვის ტრაპეზი გააწყვეთ ხოლმეო. მოხდა ისე, რომ დედებმა მხოლოდ ათ დღეს შეასრულეს წინამძღვრის ანდერძი. ასეთმა ურჩობამ და უდებებამ აიძულა წმინდა დედა, მათთან მისულიყო - რამდენიმე მონაზონს გამოეცხადა ორ ანგელოზთან ერთად და მკაცრად ჰკითხა: - რატომ არ ასრულებთ ჩემს ანდერძს? იცოდეთ, თუ ვინმე მიცვალებულისთვის ორმოც დღეს მოწყალებას გასცემს და მშიერს დააპურებს, ამით დააპურებს, ამით მოწყალეს გახდის უფალს. თუ მიცვალებულნი ცოდვილნი იყვნენ, ამით ღმერთი მათ მიუტევებს ცოდვებს, ხოლო თუ ცოდვები არ ჰქონდათ, მათთვის გაღებული სიკეთე სიკეთის მქმნელს სულის ხსნაში შეეწევაო.

* * *

დიდი მადლია უფლის წინაშე ღატაკი და უპატრონო მიცვალებულის დაკრძალვა. ვინმე მაგისტრიანე მეფემ რაღაც საქმეზე გაგზავნა. გზად მიგდებული შიშველი მიცვალებული ნახა. შეეწყალა ძალიან, მონა წინ გაუშვა, მოიხსნა მოსასხამი და მიცვალებულს გადააფარა. საკმაო დრო გავიდა ამის შემდეგ. მეფემ ახლა სხვა დავალებით გაუშვა. გზად უბედურება შეემთხვა, ცხენიდან ჩამოვარდა და ფეხი მოიტეხა. მოიწვია ექიმები. რადგან არაფერი ეშველებოდა, ექიმებმა გადაწყვიტეს, მეორე დღეს ფეხი მოეკვეთათ. მარტოდ დარჩენილი მაგისტრიანე მწარედ ატირდა. შუაღამე იყო, კანდელი ენთო. ამ დროს ოთახში უცნობი შემოვიდა და ჰკითხა, - რატომ ტირიო. ხვალ ფეხი უნდა მომკვეთონო, - უთხრა მაგისტრიანემ. უცნობმა სთხოვა, ფეხი მაჩვენეო. შემდეგ კი, მიუხედავად ავადმყოფის უარისა, ფეხზე წამოაყენა - დამეყრდენი და გაიარე, შენ უკვე ჯანმრთელი ხარო. მაგისტრიანემ თამამად გაიარა. განცვიფრებულმა ჰკითხა უცნობს: ჩემთან გამომგზავნელი ღმერთის გულისთვის, მითხარი ვინა ხარო. უცნობმა უთხრა: - შემომხედე, ჩემი მოსასხამი ხომ არ გეცნობაო. კი, ჩემიაო, - მიუგო მაგისტრიანემ. მაშინ უცნობმა ბრძანა: - მე ის ვარ, შენ რომ მიცვალებული ნახე, შეგეწყალა შიშველი და მოსასხამი გადააფარე. ამ კეთილი საქმისთვის ღმერთმა შენს განსაკურნებლად გამომგზავნა და ამისთვის მადლობდე უფალსო. უცნობი გაქრა და სრულიად განკურნებულმა მაგისტრიანემ ადიდა ღმერთი.

* * *

დეკანოზი გრიგოლ უტრობინი ჰყვებოდა 1870 წელს: კეთილკრძალულმა დედაკაცმა პარასკევამ ერთი ამბავი მომითხროო: „მამაჩემი, საუბედუროდ, უეცრად გარდაიცვალა, აღსარება-ზიარების გარეშე. ვიცოდი, რომ ცოდვილი კაცი იყო, მრავალგზის სცოდავდა, განსაკუთრებით სიმთვრალის ჟამს, რასაც მისი ეს უეცარი სიკვდილი მოჰყვა. ორმოცი დღე განსაკუთრებით ვლოცულობდი მისი სულისთვის, მის სახელზე შეძლებისდაგვარად მოწყალებას გავცემდი და წირვაში, კვეთისას მოხსენიებას ვთხოვდი მოძღვრებს. მეორმოცე დღეს ვხედავ ბნელ ადგილას მდგომ მამაჩემს, ტანად ძალზე დაბალია. უეცრად მეუბნება: პარასკევა, მე ცოცხალი ვარო! კი მაგრამ, ასეთი პატარა ტანის რატომ ხარ-მეთქი, - ვკითხე. პატარა ვარ ჩემი ცოდვებისა გამო, - მიპასუხა, - ოღონდ შენ განაგრძე ჩემი სულისთვის ლოცვა, გამოკვება, განსაკუთრებით ნუ დაივიწყებ წირვაზე, კვეთისას ჩემს მოხსენიებას და გავიზრდებიო. საბოლოოდ კი ხმამაღლა მითხრა: - ილოცე ჩემთვის, შვილო, მე ხომ ცოცხალი ვარო, - და ამით ჩემი ხილვაც დასრულდა“.

* * *

დიდად პატივცემული ათონელი ბერი, მამა მ-ი ჰყვებოდა: ძალზე მიყვარს მიცვალებულთათვის ლოცვა. ერთხელ სამშობლოდან, შორეული რუსეთიდან, ჩემი ახლო მეგობრის ქოლერით გარდაცვალება შემატყობინეს. შემეწყალა, განსაკუთრებულად ვლოცულობდი მისთვის კელიაშიც და ტაძარშიც, კვეთისას მის სახელზე ნაწილს ვიღებდი სეფისკვერიდან. ცოტა ხანში სიზმარი ვნახე: აღმოვჩნდი მშვენიერ ბაღში, ლამაზი ყვავილებით იყო მორთული იქაურობა. იქვე კოხტა სახლებს მოვკარი თვალი. მივუახლოვდი. იქიდან ჩემი ქოლერით გარდაცვლილი მეგობარი გამოვიდა. ძმაო, შენ აქ როგორ აღმოჩნდი-მეთქი, - შევეკითხე. ეს ადგილი ღმერთმა გვიბოძა მე და ქოლერით მოწყვეტილ სხვა ქრისტიანებს და ახლა მეზობლად ვცხოვრობთო, - მიპასუხა. იცი, შენთვის ვლოცულობ და გიხსენიებ-მეთქი. გამიღიმა - ვიცი, ვიცი, ჩვენთვის ყველაფერი ცნობილია, რაც მიწაზე ხდება, გმადლობ შენ ყველაფრისთვის. ძალიან კარგია და გვახარებს, როცა ჩვენს სახელზე მოწყალებას გასცემენ ანდა პროსკომიდიაზე (წირვაზე, კვეთისას) გვიხსენიებენ, როცა ჩვენთვის ფსალმუნს კითხულობენ. ფსალმუნთა კითხვა დიდად გვეხმარება, მასში ხომ ცა და ქვეყანაა გაერთიანებულიო. მითხარი, საყვარელო, - შევეკითხე გარდაცვლილს, - მოწყალების გაცემა, პროსკომიდიაზე მოხსენიება და ფსალმუნთა კითხვა - ამ სამიდან ყველაზე მეტად რომელი შეგეწევათ და გსიამოვნებთ-მეთქი? რა თქმა უნდა, ყველაზე აღმატებული, ძვირფასი და სასურველი ჩვენთვის პროსკომიდიაა, რომელსაც ჩვენ აქ „გოლგოთის მსხვერპლს“ ვეძახითო. მეგობრის ბოლო სიტყვებთან ერთად თითქოს ცეცხლი შემოვიდა ჩემს გულში და ცვილივით დამადნო.